Claudette: Operation Education als ecosysteem
In onze blog ‘Een beweging als ecosysteem’ legden we al uit hoe wij de organisatie van Operation Education zien: als een ecosysteem. Een groeiend netwerk waarin we regeneratieve principes met elkaar verkennen en voorleven. Maar hoe ziet dit eruit als we inzoomen op de mensen? In deze blog neemt Claudette de Graaf Bierbrauwer je mee in haar visie.
Als ik kijk naar de beweging van Operation Education, dan zie ik een heel levend en zich ontwikkelend netwerk voor me. Zoals in het universum, het Melkwegstelsel of een stelsel van neuronen, met alle cellen en verbindingen. Het maakt voortdurend nieuwe connecties met elkaar. Het smelt samen, waardoor spontaan iets heel nieuws ontstaat en delen oplichten in het donker. Het groeit voortdurend en zo wordt het met elkaar steeds sterker en rijker en gaat het meer licht geven. Een op allerlei manieren verbonden netwerk. Een sterk maar divers weefsel, van alle onderwijsprofessionals die met elkaar werken aan het creëren van het nieuwe.
Diep verbonden met het weefsel
Ik zie de losse onderwijsprofessionals die voorgaan – zoals de schoolleiders en hun teams – als oplichtende bollen in dat netwerk. Steeds sterker wordend, pulserend, zich met elkaar verbindend. Samen steeds dragender wordend in het geheel. Aan hen vast zitten weer de teams van leerkrachten, met de kinderen, die weer met hun wortels in de eigen community een bijzonder en positief effect hebben op hún omgeving. In dat weefsel zie ik teamleden zoals Stef, Igor en Karin die diep verbonden zijn met dit weefsel: dit is waar zij uit voortkomen, zich dagelijks in bewegen en nu een dragende, begeleidende en coachende rol in spelen.
Een knooppunt verbonden met het geheel
Claire is een duidelijk te onderscheiden ‘node’ hierin: een knooppunt waar veel bij elkaar komt. Op dagelijkse basis staat zij in verbinding met al die scholen, schoolleiders, bestuurders en mensen die werken op de ministeries, bij de inspectie, Cito. Vanuit haar hart verbonden en met haar voelsprieten die reiken tot over de randen van het geheel, dat ze voedt en doet oplichten wanneer ze iets extra zichtbaar maakt of met elkaar verbindt.
Invoelen op het potentieel van het geheel
Stevig verbonden met dit geheel, maar iets meer op een afstandje sta ik zelf. Voortdurend het geheel overziend, invoelend wat het potentieel is van het geheel, waar het heen wil, waar het klaar voor is. Verkennend en onderzoekend wat de verschillende mensen, onderdelen en het weefsel nodig hebben om sterker te worden. Door nieuwe impulsen, verbindingen of andere vormen van ‘acupunctuur’. Waar komt iets waardevols nieuws op? Welke impact en waarde kan dat hebben? Wat mag versterkt of vergroot worden? Waar is de tijd rijp voor? Ik ontwikkel nieuwe onderdelen zoals programma’s of faciliteiten en samen met ‘projectleiders in het veld’ zet ik de uitvoering van de programma’s op en geef daarna bedding waar nodig. Op enige afstand blijf ik meelopen, om kruisbestuiving te stimuleren, het DNA te bewaken en de verbinding met de hoogst mogelijke potentie te blijven houden. En tegelijkertijd ruimte te houden voor wat spontaan wil ontstaan.
Communiceren tussen het oude en het nieuwe
Jeanette en ik staan naast elkaar en zij doet nagenoeg hetzelfde, maar zij kijkt met de blik van hoe we dit op de meest passende manier stevigheid geven, duurzamer maken, het DNA van de fractal bewaken, het geheel op het juiste tempo laten groeien. Ze bewaakt budgetten en planningen maar vooral ook de ruimte die dit nieuwe nodig heeft om te kunnen groeien, naast het bekende. Zo vertaalt ze bijvoorbeeld de wereld van het nieuwe naar ‘het oude’ en andersom, wanneer we formele zakelijke stukken moeten opstellen of communiceren, of moeten aansluiten bij formele processen. Beiden zijn wij – van nature en uit nieuwsgierigheid – ook verbonden met allerlei andere inspiratie en netwerken, juist ook buiten het onderwijs. Om voedende verbindingen aan te leggen alle kanten op.
Woorden en beelden geven aan nieuwe verhalen
Zich heel bewust van de nieuwe verhalen die we ons als samenleving en als mens te vertellen hebben en van de kracht die woorden en beelden daarbij in zich dragen, houdt Kelly ons vanuit een hoger gelegen perspectief scherp op onze visie en helpt ons de behulpzame woorden en beelden te vinden. Ze weet het complexe naar de dagelijkse praktijk te vertalen. Ze draagt daarbij ook zorg voor het inrichten en ontwikkelen van de passende communicatiemiddelen en -platformen en het structuren van de communicatie, op zo’n manier dat het op alle niveaus kloppend is. Sharon staat direct naast haar, om met haar dit werk in de praktijk te doen. Zij vangt woorden en beelden uit het ecosysteem die behulpzaam zijn in ieders transformatieproces. Zij is altijd gericht op het pakken van de essentie van gesprekken en verhalen en weet ‘m vaak nog beter vast te pakken dan de verteller.
Het geheel overzien
Daarboven staat Claudia. Zij overziet het geheel, houdt dat overzicht en brengt daarmee rust. Nieuw binnenkomende pioniers, geïnteresseerden, mensen met een hulpvraag, zij zorgt dat iedereen op de juiste wijze verwelkomd wordt, zijn plek vindt en begeleid wordt totdat de vraag beantwoord is.
Verder in- en uitzoomen
Zo zie ik onze organisatie. Als een levend organisme van allerlei organismen, waarbij we nog veel verder zouden kunnen in- en uitzoomen. Voor deze korte schets van mijn beeld heb ik nu alleen de mensen beschreven die op dagelijkse basis aan het weefsel van de beweging werken vanuit de Stichting. Maar net als met het Melkwegstelsel kunnen we nog verder inzoomen. En dan ontdekken we weer heel andere werelden waar we mee verbonden zijn, waar nog veel meer mensen bijzondere dingen doen vanuit hun positie en zijn. Denk aan de scholen, de onderwijsprofessionals, alle experts en trainers die bijdragen in wat we doen – die ook weer verbonden zijn met andere netwerken. Aan de mensen die kwamen en gingen of van wie de rol weer verder geëvolueerd is op een iets andere plek – waarbij we nog steeds met elkaar verbonden zijn gebleven.
Of als we uitzoomen, dan zien we de landelijke en wereldwijde beweging van regeneratie en onderwijsvernieuwing. Sterk gedreven door de bewustzijnsverhoging dat we nieuwe antwoorden nodig hebben. Dat kinderen en de wereld nu iets heel anders nodig hebben dan dat we tot nu toe kenden. Waarbij wereldwijd initiatieven opgepakt worden rondom leren van en met de natuur in het onderwijs, waarbij we ook weer met elkaar verbinden om elkaar te inspireren en versterken.
Twee werelden
Voor mij is het heel logisch en helder hoe zoiets verder tot leven komt en wat we dan doen met elkaar. Ook al hebben we zeker alle antwoorden nog niet, de richting is helder en ik zie het voor mijn ogen ontwikkelen. We zitten in een proces dat op gang gekomen is, een natuurlijke ontwikkeling. Maar hoe leg je dit ‘natuurlijke’ uit aan mensen ‘van buiten’? Mensen die nog alleen bekend zijn met het meer mechanische perspectief dat we van de afgelopen honderden jaren kennen. Wat vertel je als zij vragen wat we doen, wat voor een organisatie we zijn, wat onze doelstellingen zijn of strategie is? Wie over wat gaat of wie dan de baas is. Of wanneer we langetermijnplannen en -begrotingen moeten maken. Het is logisch dat dit soms een beetje een ‘error’ geeft, doordat we nu leven in twee werelden tegelijkertijd: dat wat écht en van nature is en dat wat we op papier kennen.
Voor wie hier graag meer over wil lezen, schreven we dit blog over onze ontdekkingsreis naar een regeneratieve organisatie: een beweging als een ecosysteem.