van tweet tot cinema

Van tweet tot cinema

Het was 2 juli 2014. We zouden Xander en een groep jongeren ontmoeten, naar aanleiding van een spontane oproep op Twitter met de vraag wie bereid zou zijn een film te maken waarin diverse Nederlanders hun antwoord zouden geven op de vraag “Wat is het doel van onderwijs?”

Jongeren in hun kracht

We spraken af even buiten Nieuwegein, aan het water. We waren vroeg, namen plaats aan een van de tafeltjes in een nog leeg restaurant. Na een tijdje druppelden jonge jongens binnen, jongens die nieuwsgierigheid, leergierigheid uitstraalden, jongens die zin hadden in een nieuw avontuur. We maakten kennis met Xander, die de jongens begeleidt vanuit zijn organisatie Tasty Green Lifestyle Experience, en via Skype met zijn compagnon Ernest.

‘TGLE zet jongeren in hun persoonlijke kracht en verbindt ze aan levensechte opdrachten.’ Opdrachten zoals het maken van een documentaire. En jongeren, zo bleek, die met één been in het onderwijs staan en met het andere volop in het ondernemerschap. Camerawerk, editing, productie zouden ze op touw zetten alsof het een vanzelfsprekendheid was. Ademloos hebben we geluisterd naar hun verhaal, de manier waarop ze onderwijs beleven, waarop ze willen leren, naar hun gedrevenheid, hun passie.

We deelden ons idee, de wens om diversiteit zichtbaar te maken, de verschillende vragen, verschillende behoeften naar een even zo diverse invulling van onderwijs. Wat als je los kunt laten wat er is, als alles mogelijk is, wat is dan voor jou de rol en het doel van onderwijs? Interviews met een uiteenlopende groep mensen, een verscheidenheid aan leeftijden, achtergronden, cultuur. Dat zou de insteek zijn. De vele gezichten, de vele gedachten over onderwijs in beeld brengen.

Take #one

Twee maanden, dat was de tijd die we in gedachte hadden. Voor het einde van de zomer wilden we het debat starten, vragen stellen. Iedereen zou dan weer naar school gaan, maar waarom eigenlijk? We zouden de documentaire tonen tijdens de feestelijke presentatie van het boek ‘100 antwoorden op de vraag ‘Wat is het doel van onderwijs?’’ dat ook in dezelfde tijd was voorbereid door Dafne Swart Wychgel en Evi van Tiel van Danaë.

We ontmoetten elkaar weer in Nieuwegein, half augustus. We bekeken de eerste boeiende interviews en hadden alle focus op een eindresultaat voor het schooljaar weer van start zou gaan. Het bleek, zo merkten we al gauw, teveel werk om de gehele documentaire af te ronden. We besloten het te houden bij een trailer, een teaser die smaakte naar meer. Er werd een strakke planning afgesproken, iedereen wist wat er gedaan moest worden. Op naar de presentatie.

Maar daar waar het boek de juiste snaar raakte, waarin 100 mensen droomden over het onderwijs dat bij hun ideeën, bij hun ervaring aansloot, daar keek de documentaire teveel terug in de tijd, op dat wat had moeten zijn in plaats van dat wat zou kunnen zijn.

Vervolg

Hoe nu verder? Gaan we verder? We kwamen weer bijeen, Xander, Nouschka, Remy. Fons schoof aan via Skype. We spraken alles door. Wat wilden we bewaren? Wat juist niet? De verscheidenheid was belangrijk, de vele gezichten, de vele achtergronden. We wilden niet meer terugkijken, maar vooruit kijken. Interviews anders insteken, camerawerk en editing daarop aanpassen en, zo besloten we, een verhaallijn toevoegen.

En zo heeft het team de draad weer opgepakt en zijn ze verder gegaan. Niet de handdoek in de ring, maar ‘lessons learned’ meenemen en inzetten voor een krachtiger vervolg. De documentaire moest er tenslotte komen! In de tussentijd werden we zo nu en dan op de hoogte gehouden, hebben we nog een gezamenlijk bezoek aan Karin Straus gebracht en is Claire ook geïnterviewd om de verhaallijn verder vorm te geven.

Take #two

En zo werden we, een jaar na onze eerste ontmoeting, uitgenodigd voor de sneakpreview. Het resultaat was een geweldige verrassing! Er stond een bondige, sterke documentaire en tegelijk een kleurrijke en waardevolle illustratie van het belang om antwoord op de vraag te geven wat nu eigenlijk het doel van onderwijs is. ‘Mensen van de straat die vanuit hun hart antwoord geven op het waarom van onderwijs, Jelmer Evers die zijn visie geeft als docent, Arnold Jonk, Jan Rotmans komen voorbij. Gert Biesta en Claire bieden context, vanuit wetenschappelijk oogpunt en vanuit het belang voor de samenleving, voor de mensheid.’

Er zijn nog veel meer mensen geïnterviewd dan in de documentaire is terug te zien. Stuk voor stuk waren de interviews indrukwekkend en inspirerend, een lastige puzzel om uit alles te kiezen. Allemaal hebben ze uiteindelijk bijgedragen aan de totstandkoming van de documentaire, tot de vorming van de verhaallijn, tot het compacte eindresultaat.

Building a bridge while walking on it

Wat begon met een tweet, groeide uit tot een feestelijke première van de ‘Onderwijsfilm van het jaar’.
“Alles komt samen in deze documentaire”, vertelde Remy tijdens de prijsuitreiking achteraf. De inhoud, de vorm, de uitvoering, alles ademt het doel wat we voor ogen hadden. Aanzetten tot een debat over onderwijs, eigentijds onderwijs, op een eigentijdse manier waarbij jongeren het voortouw nemen en in hun kracht kunnen staan. Leren in praktijk, ruimte pakken, continu aanscherpen en kritische zijn, lef tonen. Of zoals Xander het zo mooi zegt: ‘Building a bridge while walking on it’, creëer de ruimte zodat jongeren vanuit hun passie en hun talent vorm en inhoud kunnen geven aan hun eigen leerroute, vanuit de praktijk, en creëer zo de ruimte voor verandering, voor beweging in onderwijs.

 

Bekijk de documentaire, download het boek & lees meer op watishetdoelvanonderwijs.nl