Geraakt

‘Ik vind het jammer dat we gestopt zijn met het stellen van de waarom-vraag. Zeker als het gaat om het onderwijs, leren, school en alles wat daarmee te maken heeft. In een brandend vragenvuur stel ik daarom alle waarom-vragen die in mijn onderbuik roeren. Want waarom gaan we eigenlijk naar school? Waarom doen we de dingen zoals we ze doen?’ 

Zaterdag 9 januari deelde ik mijn Vragenvuur tijdens een symposium. Monique Aukema, moeder en oprichtster van OntwikkelingsKracht, was erbij en schreef ons dit:

Geraakt

Geraakt! Dat was ik een aantal weken geleden toen Simone Haenen op het symposium ‘Samen maken we het verschil’ de zaal in een half uur meenam in haar ‘Vragenvuur’. Zij stelde heel veel waarom-vragen om ons aan het denken te zetten: Waarom doen we de dingen zoals we ze doen? Met name deze vragen hebben mij geraakt: ‘Waarom is het belangrijker dat een kind in een hokje past dan dat het gelukkig is?’ en ‘Waarom denken we te weten wat goed is voor een kind, terwijl we niet eens weten wat goed is voor onszelf?

Als moeder van een kind met een diagnose, maar ook in mijn professie als begeleider en coach van kinderen, hun ouders en leerkrachten, worstel ik al langer met de vraag of ik eigenlijk wel zo blij ben met ‘de sticker’ van mijn kind, of sowieso met de enorme groei van ‘kinderen met stickers’. Simone inspireerde mij tot het stellen van mijn eigen waarom-vragen:

  • Waarom kregen wij van de mensen op het kinderdagverblijf en van de leerkracht van groep 1 te horen dat ons kind ‘anders’ was?
  • Waarom moesten wij ons zorgen maken?
  • Waarom raakte mij dat iedere keer weer als ik dat te horen kreeg?
  • Waarom vind ik het zo erg om geraakt te zijn als het om mijn kinderen gaat?
  • Waarom zagen niet alle mensen wat een lief, leuk, grappig mannetje mijn kind was?
  • Waarom zagen ze niet waarom hij deed wat hij deed?
  • Waarom kon ik dat zelf ook niet altijd zien?
  • Waarom waren er leerkrachten die vooral wilden praten over wat er allemaal niet goed was?
  • Waarom waren er leerkrachten die wel dat leuke, lieve, grappige mannetje konden zien?
  • Waarom zijn wij, toen hij zes jaar was, op zoek gegaan naar wat er aan de hand is met mijn kind in plaats van ons meer te focussen op de mooie kwaliteiten die mijn kind ‘in huis’ heeft?
  • Waarom was ik zo gedreven om mijn kind dingen te leren waar hij niet goed in was?
  • Waarom wilde ik zo graag aan de buitenwereld laten zien dat mijn kind wel oké was?
  • Waarom zie ik heel veel ouders hetzelfde doen?
  • Waarom zijn er steeds meer ouders die zorgen hebben over hun kind?
  • Waarom wordt er de laatste jaren zo snel gedacht dat er ‘iets is’ met een kind op het moment
  • dat het even niet zo lekker loopt?
  • Waarom is het kind vaak ‘probleemeigenaar’?
  • Waarom wordt er zo weinig gekeken naar de omgeving, de school, de ouders?
  • Waarom wordt er zo vaak gekeken naar problemen in plaats van naar de mogelijkheden?
  • Waarom zijn er steeds meer kinderen met een diagnose?
  • Waarom zijn er steeds meer kinderen die medicatie nodig hebben?
  • Waarom hebben veel kinderen die medicatie eigenlijk nodig?
  • Waarom zijn er steeds meer kindercoaches en trainingen voor kinderen?
  • Waarom speelt dit probleem in de ene cultuur wel en in de andere cultuur nauwelijks?
  • Waarom zie ik veel ouders een kort lontje hebben in hun reacties naar hun kind(eren)?
  • Waarom zijn veel ouders zo druk met het ‘presteren’ van hun kinderen?
  • Waarom durven we onze kinderen niet hun eigen fouten te laten maken?
  • Waarom leggen we de lat zo hoog voor onszelf en voor onze kinderen?
  • Waarom lukt het sommige ouders niet om echt in verbinding te zijn met hun kinderen?
  • Waarom lukt het ze niet om in verbinding te zijn met elkaar als partners?
  • Waarom lukt het ze niet om echt in verbinding te zijn met zichzelf?

‘Waarom denken we te weten wat goed is voor onze kinderen, terwijl we niet goed weten wat goed is voor onszelf?’

Deze vragen hebben mij nog meer aan het denken gezet: Hoe kan de enorme toename van kinderen ‘met een diagnose’ zijn ontstaan? Wat zijn, voor wie, de voordelen? Wat zijn, voor wie, de nadelen? Zijn er mogelijke alternatieven? Van hieruit kan ik nu steeds meer kijken naar de wijze waarop het mijns inziens anders zou kunnen en hoe ik het zelf ook anders zou willen.

 

geraakt

Beweging

Onderwijs en opvoeding zijn zo met elkaar verweven! Operation Education is al een aantal jaar bezig om vanuit waarom-vragen een beweging op gang te krijgen in het onderwijs. Ik zou ook graag een beweging op gang krijgen, niet alleen bij leerkrachten maar juist ook bij de ouders. Ook bij hen moeten we beginnen met de vraag ‘Waarom …?’  Aan de ene kant voor bewustwording bij ouders: “Waarom heb je kinderen?” en “Waarom is je kind op deze wereld?” Aan de andere kant om zich te realiseren dat hun kinderen op de wereld zijn gekomen met eigen, unieke (kern)kwaliteiten en talenten. Ik geloof dat het de bedoeling is dat iedereen die kwaliteiten zo goed mogelijk leert kennen om ze vervolgens in te kunnen zetten. Én dat we kinderen leren om met behulp van die kwaliteiten zelfstandige, verantwoordelijke, op groei gerichte mensen te worden die om kunnen gaan met tegenslagen. Daarin zijn wij als volwassenen, ouders én leerkrachten een voorbeeld voor onze kinderen!

Als wij nou als ouders de lat voor onszelf eens lager zouden leggen en weer zouden kijken naar waar het voor ons echt om gaat, wat zal er dan gebeuren met onze kinderen? Deze oude spreuk geldt wat mij betreft nog steeds: “Verbeter de wereld, begin bij jezelf!” Of: “verbeter je kinderen, begin bij jezelf”

 

Ben je benieuwd naar het ‘Vragenvuur’? Neem dan contact met ons op, we informeren je graag!